Total Pageviews

Tuesday, April 28, 2015

தாய்மையின் சிறப்பு

தாய்மையின் சிறப்பு




இரவு 12 மணிக்கு சாலையில் ஓர் வாடகை கார் வேகமாகச் சென்று கொண்டிருந்தது. ஒரு நடுத்தர வயதுப் பெண்மணி, அந்த காரை கையசைத்து நிறுத்தினார்.

"தம்பி ஆஸ்பத்திரி போகணும்"

"நான் வரமுடியாது. சாப்பிட்டுட்டு, படுக்கப் போறேன்".

"என் மகளுக்கு பிரசவவலி வந்து விட்டது, தயவுசெய்து வரமாட்டேன்னு சொல்லிடாதேப்பா" என்றார் அப்பெண்மணி.

"நீங்க இவ்வளவு சொல்றதாலே வர்றேன். 500 ரூபா ஆகும்" என்றான் அந்த கார் ஓட்டும் இளைஞன்.

அப்பெண்மணி 500 ரூபா என்ன 1000 ரூபாய் கேட்டால் கூட தர சம்மதம் என்பதுபோல் வேகவேகமாக தலையாட்டி சம்மதிக்க, கார் அவர்களுடன் மருத்துவமனைக்கு விரைந்தது.
கார் ரெயில்வே கேட்டை நெருங்கவும், எச்சரிக்கை மணி ஒலிக்க கேட் மூடப்பட்டது.

 அக்கர்ப்பிணியின் முனகல் சற்று அலறலாக மாறியது. இரண்டு ரெயில் வண்டிகள் எதிர் எதிர் திசையில் கடக்க, பத்து நிமிடத்தில் கேட் திறந்தது.


இப்போது கார் இன்னும் சற்று வேகமாக ஓடி மருத்துவமனையில் நின்றது. நடுநிசியின் நிசப்தத்தைக் கிழித்தது அப்பிரசவத் தாயின் அலறல். மூடிய விழிகளில் நீர் மல்க, அந்த நடுத்தர வயதுப் பெண்மணி கைகளைக் கூப்பி மகளுக்காக இறைவனிடம் வேண்டினாள்.
அந்த கார் இளைஞனும் அமைதியாக அங்கே நின்றிருந்தான்.

சற்று நேரத்தில் மருத்துவர் வந்து சுகப்பிரசவம் நடந்துள்ளது. ஆண் குழந்தை பிறந்துள்ளதாக தெரிவித்தார். 

இந்த தாய் கார் இளைஞரிடம் "தம்பி! ரொம்ப நன்றிப்பா. இந்தா நீ கேட்ட பணம்" என பணத்தை நீட்டினாள் அப்பெண்மணி.

"வேணாம்மா. எங்கம்மா என்னைப் பெற எவ்வளவு வேதனைப்பட்டிருப்பாங்கன்னு இறைவன் எனக்கு புரிய வச்சிட்டார். பணத்தை நீங்களே வைங்க" என்று சொன்னபடி நடக்க ஆரம்பித்தான்.

ஏதோ யோசிக்க போனை எடுத்து ஒரு நம்பரை கண்டுபிடித்து டயல் பண்ணினான்.


"ஹலோ முதியோர் இல்லமா?"

"ஆமா என்ன இந்த நேரத்துல போன் பண்ணுறீங்க?"

"மன்னிக்கவும். நாளு நாளைக்கி முன்னாடி அனாதைன்னு சொல்லி ஒருத்தவங்கள உங்க இல்லத்துல சேர்த்தேன்.. இல்லையா? 

அவுங்க அனாதை இல்லை என்ன பெத்த தாய். நாளைக்கு காலையிலே வர்றேன் அவுங்கள கூட்டிட்டு போக" முதியோர் இல்ல பொறுப்பாளரின் அனுமதியைக் கூட கேட்காமல் மொபைலை கட் பண்ணி விட்டு வண்டியை தீர்க்கமான முடிவோடு ஸ்டார்ட் செய்தார் .

'ஆம். நிஜத்தை தரிசிக்கும் ஒவ்வொரு இதயமும்... ஒரு மனிதனைப் பிரசவிக்கிறது'.

Friday, April 24, 2015

தங்கமாம்பழம்


விஜயநகரத்தி​லே அரசர் கிருஷ்ண​தேவராயரின் அரண்ம​னையில் மறுநாள் ந​டை​பெற இருக்கும் அரசரின் தாயார் வருட திவசத்திற்கான காரியங்கள் தடபுடலாக ந​டை​பெற்றுக் ​கொண்டிருந்தது.

ஆனால் அரசர் கிருஷ்ண​தேவராயர் ​சோகமாக கவ​லை​யோடு அமர்ந்திருந்தார்.

ராஜகுரு அரசரிடம் அவரு​டைய நி​லைக்கு காரண​மென்ன என்று ​கேட்கிறார்.

தன்னு​டைய தாயார் இறக்கும் தறுவாயில் திங்க  மல்​கோவாவா வ​கை மாம்பழம் ​கேட்டார். ஆனால் அந்தப் பருவம் மாம்பழங்கள் காய்க்கும் பருவம் இல்​லையாதலால், அந்த சாம்ராஜ்யத்தின் நாலாதி​சைகளுக்கும் வீரர்க​ளை அனுப்பியும் அம்மாம்பழம் கி​டைக்கவில்​லை. அதற்குள் தாயார் இறந்துவிட்டார். நி​றை​வேறாத ஆ​சையுடன் அவர் இறந்துவிட்ட​தே தன்னு​டைய கவ​லைக்கு காரண​மென்று அரசர் கூறினாராம்.

இதுதான் நல்ல சந்தர்ப்பம் சம்பாதிப்பதற்கு என சட்​டென்று திட்டம் ​போட்ட ராஜகுரு, அரசருக்கு ஒரு ​யோச​னை கூறினார்.

“ஐந்து அந்தனர்களுக்கு 5 தங்க மாம்பலங்க​ளை நா​ளைய திவசத்தின் முடிவில் ​கொடுத்து விட்டால் இறந்தவரு​டைய ஆத்மா சாந்திய​டையும்”

ஆனால் மீண்டும் இது மாம்பழ பருவம் இல்லாததால் மாம்பழங்கள் எங்கிருந்து கி​டைக்கும்? என மன்னன் ​கேட்டாராம்.

ராஜகுரு சாமர்த்தியமாக ஒரு ​யோச​னை கூறியிருக்கிறார்

“மல்​கோவாவா மாம்பழங்களுக்கு பதிலாக தங்கத்தினால் ​செய்த மாம்பழங்க​ளை ​​கொடுத்துவிடலாம்”

மன்னருக்கு இந்த ​யோச​னை முழு​மையாக புரியாவிட்டாலும் ராஜகுருவின் ​யோச​னை என்பதால் ஒத்துக் ​கொண்டார்.

ராஜகுரு தன்னு​டைய ஆட்கள் சில​ரை அந்தனர்கள் ​போல் ​வேடமிட ​வைத்து மறுநாள் திவசத்திற்கு ​​சென்று தங்கத்தினால் ​செய்த மாம்பழங்க​ளை ​பெற்று அதில் பாதி​யை தன்னிடம் ​கொடுத்து விட​வேண்டும் என்ற ஒப்பந்த்துடன் அனுப்பி ​வைத்தாராம்.

மறுநாள் திவச​மெல்லாம் முடிந்தவுடன் அரசர் தங்கத்தினாலான மாம்பழங்க​ளை அந்த ஐந்து அந்தனர்களுக்கும் பல மரியா​தைகளுடன் தாம்பாழத்தில் ​வைத்து ​கொடுத்தாராம்.

இ​​வை எதுவும் குறித்து முன்ன​மே எதுவும் ​​தெரியாத ​தெனாலிராமன் அதிர்ச்சியுடன் பார்த்துக் ​கொண்டிருந்தானாம்.

இதில் ஏ​தோ சூது இருக்கிறது என்ப​தை புரிந்து ​கொண்ட ​தெனாலிராமன், பக்குவமாக புத்திசாலித்தனமாக இவ்விசயத்தில் மன்னருக்கு உண்​மை​யை புரிய​வைக்க முடிவு எடுத்து, ஒரு திட்டம் தீட்டினானாம்.

தங்கத்தினாலான மாம்பழங்க​ளை தானமாக ​பெற்றுக் ​கொண்டு ​வெளி​யேற இருந்த அந்தனர்க​ளை அ​ழைத்து, தானும் தன் தாயாருக்கு சிரார்தம் ​கொடுக்க ​வேண்டும், தன்னு​டைய தாயாருக்கும் க​டைசி ​நேரத்தில் ஒரு ஆ​சை இருந்தது அ​தை நி​றை​வேற்ற ​வேண்டும் எனக் கூறினானாம்.

ஒ​ரே ​நேரத்தில் இரண்டு தானம் கி​டைக்கும் மகிழ்ச்சியில் அந்த அந்தனர்களும் சந்​தோசமாக அந்த தானத்​தை வாங்கிக் ​கொள்ள சம்மதித்தார்களாம்.

காவலர்க​ளை அ​ழைத்து பழுக்க காய்ச்சிய 5 இரும்புக் கம்பிக​ளை ​கொண்டு வரச் ​சொன்னானாம்

எதற்கு என்று புரியாமல் அந்தனர்களும், ராஜகுருவும் மற்றும் அங்கிருந்த அ​னைவரும் முழித்துக் ​கொண்டிருந்தார்களாம்.

அப்​பொழுது ​தெனாலிராமன் கூறினானாம்

என் தாயார் இறக்கும் தறுவாயில் எனக்கு பழுக்க காய்ச்சிய இரும்புக் கம்பியால் சூடு ​வைக்க விரும்பினார்கள் ஆனால் அந்த ஆ​சை நி​றை​வேறாம​லே அவர்கள் இறந்துவிட்டார்கள் ஆக​வே உங்களுக்கு அத​னைக் ​கொடுத்து அவர்கள் ஆத்மா சாந்திய​டைய ​செய்ய விரும்புகி​றேன் என்றானாம்

பயந்து ​போன அந்தனர்கள் எங்களுக்கு சூடு ​வைப்பதால் அவர்களுக்கு எவ்வாறு திருப்தி ஏற்படும் என்றார்களாம்.

அரசரின் தாயார் சாப்பிட விரும்பிய மாம்பழத்திற்காக உங்களுக்கு தானம் ​கொடுப்பதால் அவர்கள் ஆத்மா திருப்திய​டையு​மென்றால் என் விசயத்தில் மட்டும் ஏன் நிகழாது என்றானாம்

ஐந்து அந்தனர்களும் தானம் வாங்கிய தங்கத்தினாலான மாம்பழங்க​ளை திருப்பிக் ​கொடுத்துவிட்டு, ஆ​ளைவிடுமாறு மன்னிப்புக் ​கேட்டுக் ​கொண்டு பயந்து ஓடிவிட்டார்களாம்

தெனாலிராமனின் புத்திசாலித்தனத்​தை பாராட்டி அதில் இரண்டு தங்க மாம்பழங்க​ளை அவனுக்கு மன்னர் பரிசாக அளித்தாராம்!

உலகம் உனக்கு சொர்க்கமாகும் !

குரு ஒருவரிடம்  செல்வந்தர் ஒரு கேள்வி கேட்டார்... என் மனம் மிகவும் குழப்பத்தில் இருக்கிறது. என் பணியாட்கள்கூட எனக்கு உண்மையாக இல்லை. என் மனை...